Hij vertelde me (samen met zijn engelen) dat hij geen keuze had.

Zijn vader, ooms en neven zaten allemaal in het leger van Hitler.Zo vertelde zijn beschermengel mij. Hij zelf bleef wat schuchter op de achtergrond.

Ik ben in Normandië, waar dit jaar voor de 75 ste keer D-Day herdacht wordt.Ik heb een speciale band met Normandië. Het is hier dat mijn band met de engel van vrede het sterkst is.

Ik probeer ieder jaar op 6 juni (D-Day) in Normandië te zijn. Omdat ik weet dat de engel van vrede hier weer op mij wacht.

Terwijl ik over het Duitse Soldatenkerkhof loop wordt mijn aandacht dus getrokken door de beschermengel van de jonge soldaat.

Dit jaar is het erg druk op het kerkhof.

Het kerkhof is overspoeld met mensen, die speciaal voor de 75 ste herdenkingsjaar naar Normandië zijn gekomen.

Ondanks het typische Normandische weer ( het regent) lopen er veel mensen rond.

 

Ik voel de beschermengel van de jonge soldaat dichter bij komen.

Ik voel de beschermengel van de jonge soldaat dichter bij komen en weet dat hij mijn aandacht vraagt.Ik draai me naar hem toe en zie ook de jonge, schuchtere soldaat op de achtergrond staan.De beschermengel vraagt of ik naar de jongen wil luisteren.

Omdat het hier vandaag zo druk is, heb ik essentiële olie meegenomen.Essentiële olie helpt mij om goed geaard te blijven en mij af te schermen tegen de energiën van al die mensen.

Ik groet de jonge soldaat.

Ik groet de jonge soldaat, die zijn hoofd vol schaamte direct naar beneden laat zakken.Hij heeft zichzelf duidelijk nog niet vergeven.Dan kijkt hij me voorzichtig aan en zegt dat hij het wel weet.

Hij vertelt dat zijn beschermengel hem iedere keer opnieuw de weg naar het licht laat zien.

Ik weet wel waar het licht is.

“Ik weet wel waar het licht is”, zo verteld hij, “maar ik KAN nog niet gaan”.

Dan vraag ik hem of hij mij misschien wilt vertellen wat hem tegenhoudt?Hij begint zachtjes te vertellen. Hij vertelt me over zijn jeugd in de bergen van Duitsland.Hij vertelt me over zijn moeder en oma, die de boerderij samen met hem draaiende houden.Hij vertelt me over een gesprekje dat hij voerde met zijn oma.

Oma zag al een poos dat de jongen zich niet happy voelde.

Oma zag al een poos dat de jongen zich niet happy voelde en vroeg hem wat er zo belastend voor hem was.De jongen vertelde zijn oma, dat hij er niets van begreep. Hij begreep niet hoe het kon dat er mensen binnen zijn familie waren die Hitler geweldig vonden. Hij kon niet begrijpen dat deze mensen niet inzagen dat Hitler zijn familie en alle andere mensen, helemaal geen goeds deed.Voor de allereerste keer luchtte hij zijn hart over hoe vreselijk oneens hij het was met de denkwijze van Hitler.Zijn oma liet hem praten en wreef de jongen liefdevol over zijn wang.

Zijn familie en dorpelingen leefde in angst en in diepe rouw.

Hij verafschuwde de dingen die Hitler deed ( al wist hij toen lang nog niet alles).Maar de jonge zag ook de angst en het gebroken hart van zijn moeder en oma.De dag dat het nieuws zijn moeder bereikte, dat zijn broer en later zijn vader niet meer terug naar huis zouden keren, was de dag dat hij zijn moeders hart zag breken.Dit was ook de dag dat hij besloot om NOOIT het leger in te gaan.Het was de dag dat hij de verantwoordelijkheid op zijn schouders nam en het werk op de boerderij overnam.

De jonge jongen beloofde dat hij NOOIT het leger in zou gaan.

Het werd zijn missie om het verdriet van zijn moeder en oma te verzachten.

Mijn aandacht gaat nu weer even terug naar de beschermengel.Ik zie hoe deze zijn zachte witte vleugels beschermend om de schouders van de jonge soldaat gevouwen heeft.

De Jonge soldaat praat weer verder.Hij verteld me over het moment dat hij in schuur aan het werk was en dat zijn moeder in paniek de schuur binnen kwam lopen.In haar hand hield ze een brief. Zijn moeder beeft en oma staat in de deuropening.

De oma zag het meteen.

De oma zag het meteen, ze herkende het logo op de brief en boog haar hoofd.

Het was de oproep.Hij werd opgeroepen om het leger te dienen.Zijn wereld en de wereld van zijn moeder en oma stortte opnieuw in.

De jonge keek boos naar zijn moeder en beloofde haar niet te gaan.

Toen de dag aangebroken was, en de jongen zich niet had gemeld, reden er auto’s van het leger het terrein van de boerderij op.Het waren soldaten, ze waren gekomen om hem te halen.

De jongen die zich verstopt had, hield zich goed schuil. Soldaten doorzoeken de boerderij en de stallen.Hij kon horen en zien hoe de soldaten de boel overhoop gooien en zijn moeder onderdruk zette.Het was vreselijk.

De jonge besloot tevoorschijn te komen.

De jongen kon het niet meer aanhoren hoe de soldaten zijn moeder onder druk zetten.Hij besloot uit zijn schuilplek te komen, werd afgevoerd, en verdween het leger in.

“Snap jij me nu?”,   vroeg de jonge soldaat aan mij, “snap je dat ik niet naar het licht toe kan?”

Ik ben een zwakkeling

“Daniëlle”, zo zei de jonge soldaat, “ik heb gefaald”.”Ik ben een zwakkeling, ik ben het niet waardig om naar het licht te gaan”.

Ik knikte, en vroeg hem wat hij nodig had zodat hij toch naar het licht kon gaan.De jonge soldaat keek zijn beschermengel aan en zei toen tegen mij “vergeving”.

Ik kan pas de weg naar het licht volgen op het moment dat ik mezelf vergeven heb.

Ik knikte opnieuw en stelde hem voor om samen met hem te bidden tot de engel van vergeving. Ik kon zien dat hij ondersteund werd door veel engelen.

Daar stond ik dan, in de regen, tussen vele bezoekers in midden op het Duitse Soldaten kerkhof.Ik stond te bidden, samen met de jonge Duitse soldaat en zijn beschermengel.We bidden tot de engel van vergeving.De engel van vergeving vroeg ik om de jonge Duitse soldaat te helpen om zichzelf te vergeven.

Ik ben dankbaar dat de beschermengel mijn aandacht trok.

Na een poosje voelde ik dat mijn beschermengel dichter bij mij kwam staan.Hij fluisterde in mijn oor dat het gelukt was. De engelen hadden hem geholpen.De tijd was gekomen.

Ook mijn beschermengel maakte plaats.

Ik zette een stapje op zij en ook mijn beschermengel maakte plaats.Vanuit het felle licht stapte ze stilletjes naar voren, vele engelen samen met de moeder en de oma van de jonge Duitse soldaat.

Op het moment dat de jongen opkeek spreidde beide dames hun armen. Achter de dames stonden vele lachende engelen.De jonge soldaat liep voorzichtig richting de open armen van zijn moeder en oma.

Het was hem gelukt.

Het was hem gelukt om zichzelf te vergeven.Samen met zijn moeder en oma liep hij richting het licht, gevolgd door zijn beschermengel en de engel van vrede.

Ik keek ze na.

Op het moment dat mijn eigen beschermengel tegen mij begon te praten wist ik dat mijn taak erop zat en dat de jongen veilig in het licht is aan gekomen.

Ik keek even om mij heen en zocht tussen de bezoekers op het kerkhof mijn man.Toen ik hem zag staan knikte hij naar mij en liepen we zwijgend verder.

Vergeet nooit dat engelen nooit oordelen of veroordelen.Op het moment dat engelen mijn hulp vragen oordeel en veroordeel ik ook niet.

Wie weet komt deze jonge Duitse soldaat mij wel een keertje in mijn droom bezoeken en ik zal dan zeker aan hem vragen hoe het nu met hem gaat.

 

Ik zou het super leuk vinden wanneer je mij en de engelen blijft volgen. Je kunt me volgen op  verschillende manieren.

Wil je me volgen op YouTube klik dan HIER.Kom gerust in mijn algemene FBgroep of in mijn communiceren met engelen FBgroep.

Meer weten over de essentiële oliën ? Kom dan in mijn olie groep op FB.

Nog meer BLOGS lezen???? Klik dan HIER.